MEMPERKASA KEBOLEHPASARAN GRADUAN INSTITUSI PENGAJIAN TINGGI AWAM DALAM SEKTOR KOPERASI DI NEGERI SABAH

ENHANCING THE EMPLOYABILITY OF GRADUATES FROM PUBLIC HIGHER EDUCATION INSTITUTIONS IN THE COOPERATIVE SECTOR IN SABAH

Abstract

Kajian ini bertujuan untuk menyelidik kebolehpasaran graduan daripada Institusi Pengajian Tinggi Awam (IPTA) di Sabah dalam sektor koperasi. Dengan menggunakan pendekatan penyelidikan kuantitatif, kajian ini melibatkan 315 responden daripada pelbagai institusi. Hasil kajian menunjukkan bahawa majoriti graduan mempunyai tahap kebolehpasaran yang sederhana, yang dipengaruhi oleh beberapa faktor seperti kemahiran insaniah, pendedahan industri, dan kerjasama antara institusi. Selain itu, kajian ini mendedahkan adanya jurang dalam penyelarasan kurikulum, kekurangan kesedaran mengenai peluang kerjaya dalam koperasi, serta penggunaan kemahiran graduan yang masih rendah di dalam organisasi koperasi. Untuk mengatasi isu-isu ini, beberapa cadangan telah diusulkan, termasuk penggubalan dasar strategik, penambahbaikan kurikulum, pengukuhan kerjasama antara pelbagai pihak berkepentingan, serta pembaharuan dalam kepimpinan koperasi. Penyelidikan ini memberi sumbangan kepada Teori Modal Insan dan Teori Pemegang Kepentingan dengan menekankan peranan dwi-fungsi graduan sebagai pekerja dan pemilik koperasi. Selain itu, artikel ini mencadangkan model pemerkasaan untuk meningkatkan kesepadanan graduan dengan pasaran kerja, mengurangkan pengangguran, dan memperkukuh prestasi sektor koperasi di Sabah.

This study investigates the employability of graduates from Public Higher Education Institutions (IHEIs) in Sabah within the cooperative sector, utilizing a quantitative research approach with a sample of 315 respondents from diverse institutions. The findings indicate that the majority of graduates possess a moderate level of employability, which is significantly influenced by factors such as soft skills, industry exposure, and institutional collaboration. Furthermore, the research reveals critical gaps in curriculum alignment, a notable lack of awareness regarding career opportunities within cooperatives, and the underutilization of graduates’ skills in cooperative organizations. To address these challenges, several recommendations are put forth, including the development of strategic policies, enhancement of curricula, strengthening of collaboration among various stakeholders, and reforms in cooperative leadership. This research contributes to both Human Capital Theory and Stakeholder Theory by highlighting the dual role of graduates as employees and cooperative owners. Additionally, the article proposes an empowerment model aimed at improving the alignment of graduates with the job market, reducing unemployment, and enhancing the overall performance of the cooperative sector in Sabah.