PERKATAAN “NAZARA” DAN PECAHANNYA DALAM SAHIH BUKHARI: SATU ANALISIS MAKNA DENOTATIF DAN KONOTATIF

“NAZARA” AND ITS DERIVATIVES IN SAHIH BUKHARI: DENOTATIVE AND CONNOTATIVE ANALYSIS

Abstract

Semantik merupakan bahagian linguistik yang membincangkan makna sesuatu perkataan. Penelitian makna terhadap sesuatu teks amat penting bagi memastikan penghayatan teks yang tepat, terutama dalam teks agama seperti al-Quran dan Hadis Nabawi. Banyak kajian memfokuskan pada semantik Al-Quran, namun kajian tentang makna perkataan ke atas teks hadis masih kurang diterokai. Kajian ini bertujuan untuk mengenalpasti makna denotatif dan konotatif perkataan nazara dan pecahannya di dalam Sahih Bukhari serta mengkategorikan makna mengikut jenisnya. Kajian ini bertujuan untuk membezakan makna literal (denotatif) perkataan nazara dan pecahannya daripada makna kontekstual (konotatif) di dalam Sahih Bukhari. Kajian ini menggunakan data sekunder, iaitu Sahih Bukhari dengan mengumpulkan hadis-hadis Qauli yang mengandungi perkataan nazara dan pecahannya. Dapatan kajian menunjukkan perkataan nazara dan pecahannya bukan sahaja merujuk kepada penglihatan fizikal, tetapi juga membawa maksud pandangan dengan mata hati, berfikir tentang sesuatu, dan meneliti dengan mendalam bergantung kepada konteksnya. Konotasi ini menekankan kedalaman makna yang terkandung dalam bahasa Nabi SAW, yang sering melangkaui maksud literal. Kajian ini menyimpulkan bahawa dimensi konotatif nazara dan pecahannya memperkayakan huraiannya dengan lebih jelas, serta memberikan pemahaman yang lebih mendalam tentang cara medan semantik yang halus berfungsi dalam wacana agama.

Semantics is a branch of linguistics that examines the meanings of words. The analysis of meaning within a text is crucial to ensuring an accurate understanding, particularly in religious texts such as the Quran and the Prophetic traditions (Hadith). While numerous studies have focused on the semantics of the Quran, the study of word meanings in Hadith texts remains underexplored. This study aims to identify the denotative and connotative meanings of the word nazara and its derivatives in Sahih Bukhari and to categorize these meanings according to their types. Specifically, the research seeks to differentiate the literal (denotative) meanings of nazara and its derivatives from their contextual (connotative) meanings in Sahih Bukhari. This study utilizes secondary data from Sahih Bukhari by collecting Prophetic sayings (Hadith Qauli) containing the word nazara and its derivatives. The findings revealed that the word nazara and its derivatives not only refer to physical sight but also encompass meanings such as spiritual insight, reflective thinking, and deep contemplation, depending on the context. These connotations highlight the depth of meaning embedded in the language of the Prophet Muhammad (peace be upon him), which often transcends its literal interpretation. The study concludes that the connotative dimensions of nazara and its derivatives significantly enrich their interpretations, providing a deeper understanding of how nuanced semantic fields operate within religious discourse.